Het Tulenfeest.
Elk jaar laten de Wieringer Dangsers op kermiszondag met het “Tulenfeest” een oude traditie herleven. Oorspronkelijk begon de “Tulemerrekt” op de laatste donderdag in juli. De dag dat de grote kermis te Hippolytushoef begon. Om tien uur ’s morgens namen de kerkenraad en de plaatselijk magistraten plaats in de kerkbanken en onder orgelspel kwam de Wieringer bevolking door de zijingang de kerk binnen, maakten een rondgang door de kerk en verlieten deze weer onder de toren. Daar stonden de bakkers klaar en iedereen kreeg vervolgens een tuul. Het had allemaal te maken met het “tiendrecht”, een vorm van winstbelasting, waarbij men een deel van de opbrengst moest betalen. Op Wieringen werd dit in 1895 afgeschaft. De traditie zette zich echter voort doordat de burgemeester een tuul bleef uitdelen aan kinderen. Om half twaalf was het tweede baksel klaar en dan blies de bakker op zijn “ossehoren” en riep “De tulen binne gaar.”
Eet smakelijk.
Tulen zijn kleine witte broodjes met weinig korst, besmeerd met roomboter en belegd met ham.
Van “tulemerrekt” naar tulenfeest.
In de tachtiger jaren van de vorige eeuw werd deze oude traditie in ere hersteld door de plaatselijke folkloristische groepen met als hoogtepunt de komst van de bakker die na hoorngeschal roept dat de tulen gaar zijn waarop het smeren en beleggen en uitdelen van de heerlijke broodjes gaat beginnen. In een vrolijke kerkdienst wordt alles opgesierd met dans en zang. Ook vertelt een dominee in de ruimste zin over ons dagelijks brood. Het dansen wordt uitgevoerd door de Wieringer Dangsers en vaak nemen de Wieringer Sanghers het zingen voor hun rekening. Soms wordt er een uitstapje gemaakt naar muziek en dans uit andere regionen.
Louw, louw, trek aan’t touw. Morgen is het kerremis.
Als het even kan loopt er tijdens dit mooie feest een groep kinderen in antieke dracht met een touw door de kerk. Zij zingen dan “Louw, louw, trek aan’t touw. Morgen is het kerremis” en halen zo wat geld op voor de kermis. Ook dat is een eeuwenoude traditie en werd altijd gezongen ter verwelkoming van het kermisvolk.
Ik heb vannacht gepierewierewiet.
Tijdens het tulenfeest dansen de Wieringer Dangsers altijd de Wieringer skos. Voor 1900 was dit de kermisdans bij uitstek en een ware attractie. Altijd zijn er twee of meer paren nodig om te kunnen skossen. In vroeger dagen liepen de jongens en meisjes rond het dorp en werd er contact met elkaar gemaakt om samen te kunnen dansen. Tijdens het dansen werden er schunnige liedjes gezongen op welbekende danswijsjes.
Ik heb vannacht gepierewierewiet
Al met een boerenmeid
Waarom met geen burgermeid?
Omdat ze niet zo lekker vrijt.
